نقاش

اومده بود پیشم با یه دنیا غم وبغض که داشت گلویش را فشار می داد فهمیدم دنبال سنگ صبور می گرده سلام کردم و دعوتش کردم کردم تو وگفتم : بگو چی شده چرا این قدر گرفته ای گفت : دلم از این دنیا و آدماش گرفته ، دلم می خواد برم پیش خدا و ازش شکایت کنم که چرا ؟گفتم : بگو آخه چی شده شاید بتونم کمکت کنم . گفت هیچکس نمی تونه به من کمک کنه جز خود کسی که منو به این دنیا آورده ، دیگه اسرارش نکردم وگفتم روزه ای اگه روزه نیستی چیزی برات بیارم گفت نه عزیزم دستت درد نکنه روزه ام .حال و احوال منو بچه ها رو پرسید گفتم خوبیم خدارو شکر که یهو بغضش ترکید وگفت: من خیلی زشتم؟ گفتم این چه حرفیه؟ همه ی مخلوقات خدا زیبا هستند تو هم زیبایی ،گفت چند وقتی از همه ی کسانی که دوستشون دارم حرف های زننده ای می شنوم گفتم : مثلا چه حرف هایی ؟گفت مثلا شوهرم که این همه بهش محبت می کنم و به هرطریقی نشون می دم که عاشقشم هی بهم می گه بی ریخت، بابا قوزی و خیلی حرف های بد دیگه ولی چون دوستش دارم زیاد پی حرفو نمی گیرم تا دعوا بشه . خلاصه بهت بگم که از خیلی ها حرف های ناراحت کننده شنیدم ولی زیاد به آن ها اهمیت نمی دادم تا این که امروز حسابی از حرف دخترم جا خوردم. گفتم مگه چی گفته ؟گفت اومده از من سوال می کنه که مامان چرا تو اینقدر زشتی ؟منم بهش گفتم مگه من زشتم ؟گفت:تو از همه ی مامان های دنیا زشت تری  . وقتی این رو گفت جا خوردم وانگار یه کاسه آب یخ رو ریختند روی سرم و احساس کردم قلبم تیکه تیکه شد یه نگاه چپ بهش کردم و برای این که از عصبانیت کاری نکنم که بعدا پشیمون بشم چادرمو گرفتم وزدم بیرون و اومدم پیش تو .گفتم خوب کاری کردی اومدی حالا اون بچه است دیگه یه چیزی گفته تو که نباید به خودت بگیری . کلی باهم حرف زدیم .بعد از این که آروم شد گفت برم خونه دخترم تنهاست گفتم زنگ بزن بهش بیاد اینجا افطار یه چیزی درست می کنم باهم می خوریم و او گفت نه دیگه تا حالا هم دهن روزه حسابی سرت رو درت آوردم ببخش دیگه حلالم کن و خداحافظی کردو رفت خونشون . بعد از رفتنش نشستم به حرفهاش فکر کردم ،دلم خیلی به حالش سوخت او اگر چه صورت و ظاهر خیلی زیبایی نداره اما سرشار از عشق و احساسه نسبت به خانواده اش می دو نم بعد از این هم تحمل می کنه و چیزی نمی گه تا موقعی که لبریز بشه من از خدا می خواهم که کاری کنه که زیبایی های او که بسیار زیاد است درپیش چشم دیگران مخصوصا خانواده اش جلوه کنه طوری که دیگر به ظاهرش توجهی نکنند.

بدی ما آدم ها اینه که فقط به ظاهر توجه می کنیم و باطن راهیچ وقت درک نمی کنیم

قیس بن سعد در مرتبه خوف از خدا وند وفرط بندگی و اطاعت او نسبت به ذات پروردگار کارش به جایی رسید که در نماز هنگامی که برای سجده خم شد ناگاه مار بزرگی در سجده گاهش نمایان شد و او بدون این که به خطر توجهی و یا از مار اندیشه ای به خاطر راه دهد همچنان سر خود را برآن مار فرود آورد و در پهلوی آن به سجده پرداخت . در این موقع مار دور گردنش پیچید و او از نماز خود کوتاهی ننمود و از آن چیزی نکاست .تا که از نماز فارغ شد و مار را به دست خود از گردن جدا و به طرفی افکند.

الغدیر ،ج3،ص170

ابو عثمان بحر الجاهز گفته است : مردی از رؤسای تجار به من خبر داد وگفت :پیر مردی بد اخلاق اخمو وخاموش ، در کشتی با ما بود که سرش را از زمین بر نمی داشت و هر وقت اسم شیعه را می شنید در خشم فرو می رفت و چهره اش دگرگون شده ،ابرو هایش را سخت در هم می کشید . روزی به او گفتم : از چه چیز شیعه این قدر بدت می آید که با شنیدن آن نگران و آشفته می شوی ؟ گفت من از هیچ چیز شیعه به اندازه ی این شین اول اسمش بدم نمی آید ،زیرا من شین را ندیده ام مگر در اول هر کلمه زشتی از قبیل : شر-شوم-شیطان -شرارت و…

ابو عثمان گفت : بدین ترتیب دیگر اساس تشیع واژگونه شد .

شگفتی از سفاهت پیر مرد بد اخلاق و حماقت ابو عثمان که گمان کرد که اساس تشیع با این دلیل واهی فرو ریخته است .آن پیرمرد چرا کلماتی چون شریعت ، شمس ،شهد ،شفاعت ،شهامت ،شجاعت و….به یادش نمی آید

داستان های الغدیر ؛ص204

صلاح کار کجا و من خراب کجا

ببین تفاوت ره کزکجاست تا به کجا

دلم زصومعه بگرفت و خرقه سالوس

کجاست دیر مغان وشراب ناب کجا

چه نسبت است به رندی صلاح وتقوی را

سماع وعظ کجا نغمه رباب کجا

ز روی دوست دل دشمنان چه در یابد

چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا

چوکحل بینش ما خاک آستان شماست

کجا رویم بفرما از این جناب کجا

مبین به سیب زنخدان که چاه در راه است

کجا همی روی ای دل به این شتاب کجا

بشد که یاد خوشش باد ،روزگار وصال

خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا

قرار وخواب ز حافظ طمع مدار ای دوست

قرار چیست صبوری کدام و خواب کجا

دیوان حافظ