نقاش

قیس بن سعد در مرتبه خوف از خدا وند وفرط بندگی و اطاعت او نسبت به ذات پروردگار کارش به جایی رسید که در نماز هنگامی که برای سجده خم شد ناگاه مار بزرگی در سجده گاهش نمایان شد و او بدون این که به خطر توجهی و یا از مار اندیشه ای به خاطر راه دهد همچنان سر خود را برآن مار فرود آورد و در پهلوی آن به سجده پرداخت . در این موقع مار دور گردنش پیچید و او از نماز خود کوتاهی ننمود و از آن چیزی نکاست .تا که از نماز فارغ شد و مار را به دست خود از گردن جدا و به طرفی افکند.

الغدیر ،ج3،ص170