قیس بن سعد در مرتبه خوف از خدا وند وفرط بندگی و اطاعت او نسبت به ذات پروردگار کارش به جایی رسید که در نماز هنگامی که برای سجده خم شد ناگاه مار بزرگی در سجده گاهش نمایان شد و او بدون این که به خطر توجهی و یا از مار اندیشه ای به خاطر راه دهد همچنان سر خود را برآن مار فرود آورد و در پهلوی آن به سجده پرداخت . در این موقع مار دور گردنش پیچید و او از نماز خود کوتاهی ننمود و از آن چیزی نکاست .تا که از نماز فارغ شد و مار را به دست خود از گردن جدا و به طرفی افکند.
الغدیر ،ج3،ص170
ابو عثمان بحر الجاهز گفته است : مردی از رؤسای تجار به من خبر داد وگفت :پیر مردی بد اخلاق اخمو وخاموش ، در کشتی با ما بود که سرش را از زمین بر نمی داشت و هر وقت اسم شیعه را می شنید در خشم فرو می رفت و چهره اش دگرگون شده ،ابرو هایش را سخت در هم می کشید . روزی به او گفتم : از چه چیز شیعه این قدر بدت می آید که با شنیدن آن نگران و آشفته می شوی ؟ گفت من از هیچ چیز شیعه به اندازه ی این شین اول اسمش بدم نمی آید ،زیرا من شین را ندیده ام مگر در اول هر کلمه زشتی از قبیل : شر-شوم-شیطان -شرارت و…
ابو عثمان گفت : بدین ترتیب دیگر اساس تشیع واژگونه شد .
شگفتی از سفاهت پیر مرد بد اخلاق و حماقت ابو عثمان که گمان کرد که اساس تشیع با این دلیل واهی فرو ریخته است .آن پیرمرد چرا کلماتی چون شریعت ، شمس ،شهد ،شفاعت ،شهامت ،شجاعت و….به یادش نمی آید
داستان های الغدیر ؛ص204
صلاح کار کجا و من خراب کجا
ببین تفاوت ره کزکجاست تا به کجا
دلم زصومعه بگرفت و خرقه سالوس
کجاست دیر مغان وشراب ناب کجا
چه نسبت است به رندی صلاح وتقوی را
سماع وعظ کجا نغمه رباب کجا
ز روی دوست دل دشمنان چه در یابد
چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا
چوکحل بینش ما خاک آستان شماست
کجا رویم بفرما از این جناب کجا
مبین به سیب زنخدان که چاه در راه است
کجا همی روی ای دل به این شتاب کجا
بشد که یاد خوشش باد ،روزگار وصال
خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا
قرار وخواب ز حافظ طمع مدار ای دوست
قرار چیست صبوری کدام و خواب کجا
دیوان حافظ
