نقاش

در خلوتمان با خدا ،تضرعاتمان ،توبه مان ،نماز هایمان ، عباداتمان ،مخصوصا دعای شریف ((عظم البلاء و برح الخفا)) را بخوانیم؛از خدا بخواهیم برساند صاحب کار را ؛با او باشیم حالا اگر رساند ؛رساند! اگر نرساند دور نرویم از کنار او،از رضای او دور نرویم .او می بیند ،او می داند حرف هایی که ما به یکدیگر می زنیم او ((عین الله الناظره)) است و جلوتر از ماها می شنود حرف ما را بلکه خودمان حرف که می زنیم این صدا از لب می آید به گوش ،فاصله ای دارد او جلوتر از این فاصله ،حرف خودمان را می شنود ،از خودمان ،کلام خودمان را ؛آن وقت ما می توانیم کاری بکنیم که او نفهمد ؟می توانیم کاری بکنیم که او نداند؟

حضرت آیت الله بهجت