نقاش

(1) امام على عليه السّلام فرمود: هر كس دو نفر مسلمان را به خانه خود دعوت كند و به آنها غذا دهد و سيرشان نمايد، پاداشش از يك بنده در راه خدا آزاد كردن بيشتر است. 

(2) امام سجّاد عليه السّلام فرمود: هر كس مسلمان گرسنه ‏اى را سير نمايد، خداوند او را از ميوه ‏هاى بهشتى سير خواهد نمود، و هر كس تشنه‏ اى را سيراب كند، خداوند او را از آب كوثر سيراب خواهد كرد. 

(3) امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كس مؤمن را سير نمايد، هيچ كس از مخلوقات پاداش او را نمى‏ داند، حتى فرشته مقرّب و پيامبر مرسل، جز خداوند جهانيان، مقدار ثواب او را نمى‏ تواند محاسبه كند، و در ادامه افزود: يكى از موجبات آمرزش (گناه) غذا دادن به مؤمن در هنگام خشكسالى است، چنان كه خداوند مى ‏فرمايد:
أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ «بلد/14»: يا غذا دادن در روز گرسنگى به يتيمى از خويشاوندان.

(4) پيامبر اسلام صلّى اللَّه عليه و آله و سلم فرمود: هر كسى مؤمنى را در جايى كه مقدور است، آب دهد، خداوند به پاداش هر بار نوشاندن، هفتاد هزار حسنه به او مى‏ دهد، و اگر در جايى كه آب يافت نمى‏ شود، او را آب دهد، گويا ده بنده را از فرزندان اسماعيل در راه خدا آزاد كرده است.

ارشاد القلوب-ترجمه سلگى، ج‏1، ص: 39

راز گريه على عليه السّلام‏
در حديث است كه گروهى ديدند، امام على عليه السّلام گريان است، سبب را پرسيدند؟فرمود: هفت روز است كه مهمان بر من وارد نشده است و اهل بيت عليه السّلام پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلم هر گاه خانه ‏اى بنا مى‏ كردند، جايى براى مهمان در آن مى‏ ساختند.
چهار خصلت است كه نبايد از آنها روى گرداند: احترام به پدر و مادر، خدمت به مهمان، خدمت به عالم، و پرسيدن از آنچه نمى‏ دانند.

مهمان‏ نوازى على عليه السّلام‏
نقل است كه يكى از صفات امير المؤمنين عليه السّلام اين بود كه خود به مهمان خدمت مى‏ كرد و هيچ گاه مهمان را از خانه بيرون نمى‏ كردند و ساير ائمه عليه السّلام نيز همين ويژگيها را داشتند و چون مهمان قصد رفتن مى‏ كرد، لوازم و وسايل او را برنمى‏ داشتند و به او كمك نمى‏ كردند، زيرا اين كار علامت ناخوش‏ داشتن مهماندارى تلقّى مى‏ شد.

بزرگترين جود و سخاوت اين است كه انسان در حال نياز، ايثار كند، چنان كه خاندان عصمت نان خود را در وقت افطار، ايثار كردند و شب را با گرسنگى به سر بردند و خداوند با فرستادن سوره «هل اتى» تاج كرامت را بر سرشان گذاشت.

ارشاد القلوب-ترجمه سلگى، ج‏1، ص: 367

چه حالی داشت شب های قدر سال های پیش ،هرسال بهتر از سال قبل برگزار می شد هرشب بعد از این که افطار می کردیم می رفتیم مسجد ونماز جماعت و دعای افتتاح می خوندیم و شب قدر که می شد افطاری مسجد بودیم و تا سحر دعا می خوندیم و قرآن به سرمی گرفتیم و حسابی با خود خدا تو دلمون خلوت می کردیم .اما حال و هوای شبهای قدر امسال با بقیه ی سال ها فرق می کنه اگر چه مسجد ها رو باز کردند اما این که بترسی از کرونا گرفتن با رفتن به خونه ی خدا حس خوبی نداره .خیلی دلم هوای مسجد و مسجدی ها رو کرده اما….

کاش زودتر این کرونا شرش رو از سر ما کم کنه کاش!

ناله کن ای دل به عزای علی (علیه السلام)

گریه کن ای دیده برای علی (علیه السلام)

پیش حسین و حسن و زینبین

خون چکد از فرق همای علی (علیه السلام)

شهر کوفه تنها و ساکت در آغوش شب نوزدهم ماه مبارک رمضان خفته بود . دامن افق هنوز تاریک وسیاه بود .گویی دل آسمان کوفه در آن شب همرنگ دل مردمان کوفه شده بود !شبی ساکت و بی هیاهو . در آن شب ،تنها یک چشم دیده در آسمان صاف و پر ستاره کوفه دوخته بود .چشمی که با نیروی شگرف خویش تا عمق آسمانها را می کاوید و حاصل این کاوش ، دیدار خدا در منظر دل او می شدو این گونه او در عرصه ی دل خویش به دیدار می نشست .

او تنهایی بود که در تنهایی خویش ،همنشین خدای تنها بود. از مردم زمانه اش سخت دلگیر بود و گویی منتظر حادثه ای ،چشم از آسمان برگرفت و روانه ی مسجد شد ناگهان خروش مرغابی های درون خانه به هوا بر می خیزد و گویی خبر دارند که چه حادثه ای واقع خواهد شد.نسیم سحری عطر خویش را با نوای اندوهناکش در هم می آویزد وعلی (ع) فارق از هیا هوی آنها ، راهی می شود.محراب مسجد کوفه نیز بی صبرانه منتظر روح خود بود وعلی (ع) به مسجد رسید و در محرابش نشست .نماز جماعت به امامت او به تکبیر نشست که شمشیر دشمن خدا (ابن ملجم)در هوا چرخید و ضربه ای بر فرق مبارک مولا نه،که بر فرق انسانیت و عدالت مجسم !فرود آمدو دامن محراب از خون پاک حجت خدا گلگون گشت وندای ملکوتی امام مظلومان و عاشقان حق فضای مسجد را پرکرد که : سوگند به خدای کعبه که رستگار شدم !وعلی در خون خویش به تشهد نشست.

ازعاشورا تا غدیر

? ماه از نیمه گذشت
و کمی مانده به “قدر".
قدر اوقات بدانیم در این فرصت کم.
یادمان باشد که
میهمانیم و کمی حرمت این سفره نورانی را …
و کمی بیش از پیش
همه در محضر مولا باشیم؛
ادب خانه مادر گویا
رمز دعوت به شب قدر “عبادالله” است.

انتشار:سمیه حیدریان دولت آبادی

شادی_روح_شهدا_صلوات ?

مردان حقیقت ؛
که به حق پیوستند
از دام تعلقات دنیا رستند
چشمی به تماشای‌ جهان بگشودند
دیدند که دیدنی نـدارد ، بستند

امروز بی اختیار به یاد سردار شهیدمان افتادم و برای شادی روحش صلوات فرستادم.