ملاک انسانیت
به نام خدا
ملاك امتياز انسان
بينش وسيع و گسترده انسان درباره جهان، محصول كوشش جمعى بشر است كه در طى قرون و اعصار روى هم انباشته شده و تكامل يافته است. اين بينش كه تحت ضوابط و قواعد و منطق خاص درآمده نام «علم» يافته است. علم به معنى اعم- يعنى مجموع تفكرات بشرى درباره جهان كه شامل فلسفه هم مى شود- محصول كوشش جمعى بشر است كه نظم خاص منطقى يافته است.
گرايشهاى معنوى و والاى بشر، زاده ايمان و اعتقاد و دلبستگي هاى او به برخى حقايق در اين جهان است كه آن حقايق، هم ماوراى فردى است، عام و شامل است، و هم ماوراى مادى است، يعنى از نوع نفع و سود نيست. اين گونه ايمان ها و دلبستگي ها به نوبه خود مولود برخى جهان بينى ها و جهان شناسى هاست كه يا از طرف پيامبران الهى به بشر عرضه شده است و يا برخى فلاسفه خواسته اند نوعى تفكر عرضه نمايند كه ايمان زا و آرمان خيز بوده باشد.
به هرحال، گرايشهاى والا و معنوى و فوق حيوانى انسان آن گاه كه پايه و زيربناى اعتقادى و فكرى پيدا كند نام «ايمان» به خود مى گيرد.
پس نتيجه مى گيريم كه تفاوت عمده و اساسى انسان با جانداران ديگر كه ملاك «انسانيت» اوست و انسانيت وابسته به آن است، علم و ايمان است.
مجموعه آثار استادشهيدمطهرى، ج2 ؛ ملاك امتياز انسان ، ص : 24
