نقاش

بسم الله الرحمن الرحیم

جهت آرامش قلب این آیه را دائم بخوانید((الا بذکر الله تطمئن القلوب )) یعنی با ذکر ویاد خدا قلب ها را می آرایید

بخوان دعای فرج را دعا اثر دارد

دعا کبوتر عشق است ،بال وپر دارد

بخوان دعای فرج را ،عافیت بطلب

که روزگار بسی فتنه به زیر سر دارد

بخوان دعای فرج را که یوسف زهرا 

ز پرده ی غیبت به ما نظر دارد

بخوان دعای فرج را به یاد ضمه ی سبز

که آخرین گل زهرا زما خبر دارد

از پیامبر (ص) نقل شده است که اگر سه خصلت در وجود هر کس باشد منافق است:

1 . در سخن دروغ گو باشد

2. در وعده تخلف کند

3.در امانت خیانت کند

شرایط توبه از گفتار حضرت علی (ع)

1.پشیمانی از گناه

2.عزم به ترک در آینده

3.قضا کردن فرایضی که از او ترک شده

4.ادا کردن حقوق مردم

5.گوشتی که از گناه در بدن روییده آب کنی

6.مشقت طاعت را به نفس بچشانی به قدری که لذت معصیت را چشانده ای .

گنج های معنوی ،ص 340

لطف بی نهایت

در خانه تو آیم به بهانه ی گدایی

که بدین بهانه بر من در مرحمت گشایی

بدر سرایت ای شه بسر آیم از ارادت

چو تو مالک الملوکی وخدای ما سوائی

تو امید نا امیدان تو پناه بی پناهان

تو به درد دردمندان زره کرم دوایی 

بعیوب ساترستی بذنوب غافرستی

چه خدای مهربانی تو که واهب العطایی

زپی امید هرگز به درت کسی نیامد

که همی شنیده باشد زتو بوی بی وفایی

صمدا تو خویش دانی که به جز تو کس ندارم

نه کسی که سوی اویم بکند رهنمایی

تو خدای بی نیازی و کریمی و رحیمی

چه شود بدین گنه کار دمی کرم نمایی

به تفضلی ببخشی همه کرده های زشتم

که شده است سد راهم ز برای آشنایی

گنهم فزون اگر چند بود زریگ صحرا

نبود چه پرکاهی بر عفو کبریایی

بلی التفات و فضلت چو نهایتی ندارد

زغم دو کَون شاید که مرا دهی رهایی 

دهیم نوید(علامه )مخور غم از معاصی

که گناه تو ببخشم بعنایت خدایی

گنج های معنوی ؛ص 364

 …………………………………………………………….

کَون=از مکان گرفته شده به معنای دو عالم

وصیت ولی

شيوه‏ ي بزرگان و خردمندان چنان است که در اواخر عمر، بهترين تجربه‏ ها و دانسته‏ هاي دوران زندگي خود را به عنوان «موعظت» و «وصيت» بر زبان و قلم جاري مي‏ سازند تا درس زندگي براي آيندگان باشد و به راستي که بسياري از آن يادگارهاي گرانبها، راهگشا و زندگي سازند، درس آموز و عبرت انگيزند. بهره ‏وري از تجربه‏ ها و دانش ديگران هنر بزرگي است، از اين رو «داناترين انسانها کساني هستند که از دانسته‏ هاي ديگران بهترين بهره ‏ها را برند.»
حضرت اميرالمومنين عليه ‏السلام- هرچند که سرتاسر زندگي‏ اش درس‏ آموز است- در برهه‏ هاي خاصي، توصيه‏ هاي گرانقدري به فرزندان و ياران خويش داشته است و آنان را نسبت به انجام آنها سفارش فرموده است. تمامي آن توصيه‏ ها به راستي ما را هوشيار مي‏ کند، بيدار مي‏ سازد و به خود مي ‏آورد و حتي شرمنده‏ شان مي‏ کند که چرا در انجام آن تعاليم حيات‏ بخش و زندگي‏ ساز و آخرت ‏پرداز، کوتاهي و سستي مي ‏ورزيم.
پيداست ضمن آن که تمامي توصيه‏ ها و موعظه ‏هاي آن حضرت ارزشمند است، وصيتي را که در بستر شهادت بيان فرموده است از اهميت بسيار ويژه ‏اي برخوردار است و با وجود آنکه عناوين و مضامين آن در برگيرنده اساسي‏ ترين دستورهاي ديني است، متن کامل آن در ميان شيعيان شهرت و رواج چنداني ندارد.

اين وصيتنامه در سه کتاب ذيل آمده است:
فروع کافي جلد هفتم صفحه‏ ي 51 تا 52. (نوشته‏ ي مرحوم کليني متوفي به سال 328 يا 329 ه. ق)
من لايحضره الفقيه جلد چهارم صفحه ‏ي 189 تا 191. (نوشته‏ ي مرحوم صدوق متوفي به سال 381 ه. ق)
نهج‏ البلاغه بخش‏نامه ‏ها، وصيت چهل و هفتم. (گردآوري شده توسط مرحوم سيدرضي متوفي به سال 404 ه. ق)

برای استفاده وبهره بردن وعمل کردن به این سخنان گوهربار حتما مطالعه بفرمایید.