قضا وقدر
بی جهت خود را مرنجان از قضا نتوان گریخت
نوش جان باید کنی حق در پیاله هر چه ریخت
بی جهت خود را مرنجان از قضا نتوان گریخت
نوش جان باید کنی حق در پیاله هر چه ریخت
حقایق، سرایی است آراسته
هوی وهوس ،گرد برخاسته
نبینی که هرجا که برخاست گرد
نبیند نظر گر چه بیناست مرد
بوستان سعدی
بيان پيغمبر (ص) در باره علم و عقل و جهل
در تحصيل علم بكوشيد كه فرا گرفتن آن حسنه و گفتگويش تسبيح و كاوش در آن جهاد و آموختن او به جاهل صدقه و نشرش موجب قربت است؛ زيرا علم راهنماى حلال و حرام است، طالب خود را به بهشت مى كشد، در تنهايى مونس و در غربت يار و در سختى رهنما و در برابر دشمن حربه و براى دوست زيب و زيور است. بوسيله علم خدا اقوامى را رفعت بخشد و آنان را در طريق خير پيشرو قرار دهد و اعمالشان چشمانداز، آثارشان مورد تقليد و اقتباس گردد، ملائكه به دوستى آنان رغبت كنند؛ چه علم حياتبخش دلها و نور ديدگان و نيروى بدنهاست. خداوند حامل علم را در منزل دوستانش جاى دهد و دنيا و آخرت همنشينى نيكان نصيبش فرمايد.
علم وسيله طاعت و عبادت و شناسائى خداست، با علم به يگانگى خدا پى برند، به خويشاوندان احسان كنند، حلال و حرام را باز شناسند و بالاخره علم چراغ راه عقل است. عقل را خدا به سعادتمندان عطا كند و از تيره بختان دريغ فرمايد؛ نشان عاقل اين است كه بر نادان ببخشايد، از ظالم بگذرد، براى زيردست تواضع كند، در تحصيل نيكى از بالا دست خود سبقت گيرد، به هنگام گفتن در سخن بينديشد، (اگر نيك است بگويد و غنيمت برد، و اگر بد است از آن لب فرو بندد و سالم ماند) چون فتنه اى پيش آيد به خدا پناه برد، و دست و زبان را نگاه دارد، چون فضيلتى بيند غنيمت شمارد، حيا را از دست ندهد و حرص و آزمندى از وى بروز نكند. اين ده صفت است كه عاقل را به آنها مى توان شناخت. نشان جاهل اين است كه: همنشين را آزار دهد، به زيردست تجاوز كند، بر بالا- دست گردن فرازى نمايد، نسنجيده لب بگشايد، سخنش ناشايست است و سكوتش غفلت.
چون فتنه پيش آيد بشتابد و در مهلكه افتد و چون فضيلتى بيند رو گرداند و كندى كند.
نه از گناه قديم هراسد، نه در آينده دست از گناه كشد. در كار خير تنبلى كند و به آنچه از دست داده اهميت ندهد. اين ده صفت از صفات جاهلى است كه از نعمت عقل محروم مانده است.
تحف العقول-ترجمه جنتى متن 55 بيان پيغمبر(ص) در باره علم و عقل و جهل ….. ص : 55
چقدر سریع زمان می گذرد انگار همین دیروز بود که ماه رمضان وفرصت خوب شدن و پاک شدن آغاز شد.بعضی ازما هنوز به خودمان نیامده بودیم واین ماه را درک نکرده بودیم که شبهای قدر شروع شد،شبهایی که درهای آسمان به روی بنده ها باز بود و بهترین زمان برای درخواست و تمنا، اما باز هم بعضی ازما این شبها راهم درک نکردیم ،تارسیدیم دیگه تموم شده بود والان فقط چند روز بیشتر از روزهای مهمانی باقی نمونده امیدوارم بتونیم ازاین فرصت کم باقی مونده کمال استفاده رو ببریم .قدم هایمان را بلند تر برداریم تا جا نمونیم.
(1) امام على عليه السّلام فرمود: هر كس دو نفر مسلمان را به خانه خود دعوت كند و به آنها غذا دهد و سيرشان نمايد، پاداشش از يك بنده در راه خدا آزاد كردن بيشتر است.
(2) امام سجّاد عليه السّلام فرمود: هر كس مسلمان گرسنه اى را سير نمايد، خداوند او را از ميوه هاى بهشتى سير خواهد نمود، و هر كس تشنه اى را سيراب كند، خداوند او را از آب كوثر سيراب خواهد كرد.
(3) امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كس مؤمن را سير نمايد، هيچ كس از مخلوقات پاداش او را نمى داند، حتى فرشته مقرّب و پيامبر مرسل، جز خداوند جهانيان، مقدار ثواب او را نمى تواند محاسبه كند، و در ادامه افزود: يكى از موجبات آمرزش (گناه) غذا دادن به مؤمن در هنگام خشكسالى است، چنان كه خداوند مى فرمايد:
أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ «بلد/14»: يا غذا دادن در روز گرسنگى به يتيمى از خويشاوندان.
(4) پيامبر اسلام صلّى اللَّه عليه و آله و سلم فرمود: هر كسى مؤمنى را در جايى كه مقدور است، آب دهد، خداوند به پاداش هر بار نوشاندن، هفتاد هزار حسنه به او مى دهد، و اگر در جايى كه آب يافت نمى شود، او را آب دهد، گويا ده بنده را از فرزندان اسماعيل در راه خدا آزاد كرده است.
ارشاد القلوب-ترجمه سلگى، ج1، ص: 39
راز گريه على عليه السّلام
در حديث است كه گروهى ديدند، امام على عليه السّلام گريان است، سبب را پرسيدند؟فرمود: هفت روز است كه مهمان بر من وارد نشده است و اهل بيت عليه السّلام پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلم هر گاه خانه اى بنا مى كردند، جايى براى مهمان در آن مى ساختند.
چهار خصلت است كه نبايد از آنها روى گرداند: احترام به پدر و مادر، خدمت به مهمان، خدمت به عالم، و پرسيدن از آنچه نمى دانند.
مهمان نوازى على عليه السّلام
نقل است كه يكى از صفات امير المؤمنين عليه السّلام اين بود كه خود به مهمان خدمت مى كرد و هيچ گاه مهمان را از خانه بيرون نمى كردند و ساير ائمه عليه السّلام نيز همين ويژگيها را داشتند و چون مهمان قصد رفتن مى كرد، لوازم و وسايل او را برنمى داشتند و به او كمك نمى كردند، زيرا اين كار علامت ناخوش داشتن مهماندارى تلقّى مى شد.
بزرگترين جود و سخاوت اين است كه انسان در حال نياز، ايثار كند، چنان كه خاندان عصمت نان خود را در وقت افطار، ايثار كردند و شب را با گرسنگى به سر بردند و خداوند با فرستادن سوره «هل اتى» تاج كرامت را بر سرشان گذاشت.
ارشاد القلوب-ترجمه سلگى، ج1، ص: 367
چه حالی داشت شب های قدر سال های پیش ،هرسال بهتر از سال قبل برگزار می شد هرشب بعد از این که افطار می کردیم می رفتیم مسجد ونماز جماعت و دعای افتتاح می خوندیم و شب قدر که می شد افطاری مسجد بودیم و تا سحر دعا می خوندیم و قرآن به سرمی گرفتیم و حسابی با خود خدا تو دلمون خلوت می کردیم .اما حال و هوای شبهای قدر امسال با بقیه ی سال ها فرق می کنه اگر چه مسجد ها رو باز کردند اما این که بترسی از کرونا گرفتن با رفتن به خونه ی خدا حس خوبی نداره .خیلی دلم هوای مسجد و مسجدی ها رو کرده اما….
کاش زودتر این کرونا شرش رو از سر ما کم کنه کاش!