نقاش

بسم الله الرحمن الرحیم

امام باقر (ع)فرمودند:

روزی موسی (ع)ازکنار دریا عبور می کرد،ناگاه دید صیادی کنار دریا آمدودربرابر خورشید سجده کرد وسخنان شرک آلودگفت.سپس تور خود را به دریا انداخت وبیرون کشید،آن تورپر از ماهی بودواین کار سه بار تکرار شدکه درهر سه بار تور اوپراز ماهی بود.او ماهی ها را برداشت واز آنجا رفت.سپس صیاد دیگری به آنجا آمدووضو گرفت ونماز خواند وحمد وشکرالهی را به جا آورد آن گاه تور خودرابه دریا انداخت وبیرون کشید،دید تور خالی است.بار دوم تور خودرابه دریا افکند وبیرون کشید ،دید تنها یک ماهی کوچک درمیان تور است .حمد وسپاس الهی گفت وازآنجارفت.

موسی (ع)عرض کرد:((خدایا !چرا بنده ی کافر توبا این که با حالت کفر آمدآن همه ماهی نصیب اوشدولی نصیب بنده ی با ایمان تو تنها یک ماهی کوچک بود؟

خداوند به موسی وحی کرد:((به جانب راست خودنگاه کن )).موسی نگاه کرد ،نعمتهای فراوانی را که خداوند برای بنده مومن فراهم کرد مشاهده نمود .سپس نگاه کرد آنچه ازعذابهای سخت را که خداوند برای بنده کافرش مهیا نموده بود دید .سپس خداوند فرمود:ای موسی !با آنهمه عذاب که در کمین کافر است آنچه را که به اواز ماهی های فراوان دادم چه سودی به حال اودارد؟وبا آن همه نعمت فراوان که برای بنده مومن ذخیره کرده ام آنچه را که امروز از اوبازداشتم چه ضرری به حال او خواهد داشت؟

موسی(ع)عرض کرد:((پروردگارا!برای کسی که تورا شناخت سزاوار است به آنچه که انجام دهی راضی وخشنود باشد.))لذا گناهکار بایدبه هوش باشدکه تاخیر اللهی را دلیل برپاکی ودرستی خود ویا ضعف وناتوانی پروردگار نگیردونعمت هایی که در آن غرق است نشانه تقربش به خدا نداند.چه بسا این نعمتها مقدمه ی مجازات استدراجی پروردگار باشد؛خداوند آنها را غرق نعمت می کند وبه آنها مهلت می دهد وبالا وبالاتر میبرد آنگاه چنان بر زمین می کوبد که اثری از آن باقی نماند وتمام هستی وتاریخشان را درهم می پیچد.

منبع:رازقیت خالق؛اسماعیل صدیقی