تشنگی خوزستان
از دیرباز مردم استان خوزستان با بحران آب و تنش آبی رو به رو بوده اند و به صورت کلی مشکلات تأمین آب استان خوزستان تازگی ندارد.
با اینکه استان خوزستان چیزی حدود ۳۰ درصد آب‌های جاری کشور را در اختیار دارد، از ابتدای دهه‌ی هشتاد، با وقوع خشکسالی دچار بحران شده و این بحران همچنان ادامه دارد.
در جریان این بحران مقرر شد تا دولت مردان با اجرای «طرح آبرسانی غدیر» به صورت اساسی مشکل آب خوزستان به ویژه در حوزه آب شرب را مرتفع کنند ولی این طرح همچنان نهایی نشده و برای تکمیل آن همچنان به هزاران میلیارد تومان اعتبار نیاز است.
چند وجهی بودن بحران آب خوزستان
بحران آب در خوزستان بحرانی چندوجهی است که شامل تغییرات اقلیمی و بروز خشکسالی، استفاده‌ی نادرست آب در بخش کشاورزی و صنعت، بروز حاشیه‌نشینی، افزایش مصارف غیرمجاز، استفاده‌ی نادرست از آب تصفیه‌شده و پروژه های انتقال آب در بالادست حوضه های آبریز می شود.
شمای کلی نیاز آبی خوزستان
جمعیت خوزستان حدود پنج تا شش درصد جمعیت کشور است، درحالی که کل نیاز آب شرب خوزستان ۱۰ درصد تولید آب شرب کشور است و این نشان می‌دهد که در زمینه‌ی تولید، تصفیه و تأمین آب، کارها طبق روال انجام می‌شود اما در حوزه‌ی مصرف، به دلایلی نظیر هدردادن آب و البته فرسودگی شبکه‌ی آبرسانی شهرهای استان، بالاتر از حد استاندارد است. اما این مربوط به زمانی است که آب تصفیه‌شده و سالم به قدر کافی تولید می‌شود.
رودخانه‌های زیادی در استان خوزستان جاری است؛ کارون، کرخه، اروند، دز، بهمنشیر، مارون و … که اصلی‌ترین منابع تامین آب شیرین استان هستند از این جمله‌اند که با کاهش چهل‌درصدی بارش‌ها در میانگین 52 ساله آب آنها بشدت کاهش داشته و پیامد آن علاوه بر کاهش آب همچنین تغییر ترکیبات شیمیایی آب است.
کارون همواره به عنوان رودی پرآب در ذهن مردم نقش بسته اما به گفته‌ی مسئولان کاهش چهل‌درصدی بارندگی و پایین آمدن سطح این رودخانه باعث پیشروی آب دریا به سمت رودخانه شده که نتیجه‌ی آن افزایش شوری آب کارون در حد آب دریاست؛ اتفاقی که موجب شده حتی بعد از فرآیند تصفیه، آب این رودخانه قابل آشامیدن نباشد.
