نقاش

«حضرت مهدی(عج)»:

فَاِنّا یُحیطُ عِلمُنا بِأَنبائِكُم و لایَعزُبُ عَنّا شَیءٌ مِن اَخباركُم.

ما از اوضاع شما کاملاً باخبریم و هیچ چیز از احوال شما بر ما پوشیده نیست. (بحار، ج ٥٣، ص ١٧٥)

 «امام جعفرصادق (علیه‌السلام)»:

قُداّمُ القائِمِ مَوتَتان: مَوتٌ احمرُ وَ موتٌ اَبیضُ حتّی یَذَهَبَ مِن كُلِّ سبعةٍ خمسةٌ! اَلموتُ الأحَمرُ السَیفُ و المَوتُ اَلأَبْیَضُ الطَاّعونُ.

پیش از قیام حضرت، دو نوع مرگ و میر خواهد بود: یکی مرگ سرخ و دیگر مرگ سفید آنچنان (سهمگین و هولناک) كه از هر هفت نفر پنج نفر از بین خواهند رفت! مرگ سرخ با شمشیر(اسلحه) و مرگ سفید بیماری(همه‌گیر) طاعون است. (كمال‌الدین، ص ٦٥٥)

 حضرت مهدی(ع):

اَنَا خاتِمُ الأوصیاءِ وَ بی ‌یَدفَعُ اللهُ البَلاءَ عَن اَهلی و شیعَتی.

من ختم‌کنندة راه اوصیا هستم و به وسیلة من خدا بلاها را از اهل بیت من و شیعیانم دفع می‌نماید. (غیبت شیخ طوسی، ص ٢٤٦)

«مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)»:

اِنتَظِروا الفَرَجَ وَلا تَیأسُوا مِن رَوحِ الله.

همواره در انتظار (فرج و ظهور صاحب‌الزمان علیه‌السلام) باشید و یأس و ناامیدی از رحمت خدا به خود راه مدهید. (بحار، ج ١٥، ص ١٢٣)

⚠️گریه ات برای فراق امام زمان علیه السلام نیست، برای نابسامانی خودت است!

✔️از من سوال می شود که ما از چه طریقی می توانیم به لقاء این بزرگوار و زیارت با شرافتش، نائل شویم؟ جوابش این است:
می خواهید راهی را بروید که شاید به لقاء این شاه نائل شوید، شاهراهش، کوتاه‌ ترین راهش، روشن ‌ترین راهش، مسطح ‌ترین راهش این است که به حضرت #محبت پیدا کنید. دوست امام زمان علیه السلام بشوید! راستی از دل او را بخواهید و دوست داشته باشید!

یکی از نشانه ‌های محبت، تأثر خاطر شدید در فراق محبوب است، چنان‌چه در وصال او، فرح و سرور و انبساط شدید دارد، در فراقش، تألّم و تأثّر شدید دارد.
وقتی‌که تألم و تأثّر زیاد شد، دل می سوزد، سینه، تنگی می کند، اشک از چشم جاری می شود.
راستی امام زمان را دوست می داری؟ دروغ نمی گویی؟ گریه روی سوز دلت در ندیدن او کجاست؟ آن شعله ‌ها و التهاب ‌ها و آتش سوزی ‌های سینه و قلبت در ندیدن این محبوب کجاست؟ در تمام دوران عمر خودت، یک شبانه روز، ببخشید زیاد گفتم، یک ساعت، آن حال التهاب و آتش‌ سوز سینه ‌ای که در گم شدن بچه‌ ات پیدا می کنی، یک ساعت راجع به ندیدن امام زمان و گم شدن آن حضرت از نظرت، پیدا شده است؟
در هرکس پیدا شده و هیچ تحولی در او نشده و هیچی نفهمیده است، بلند شود و بگوید: در من پیدا شد و به هدف نرسیدم، تا بنده دروغش را ثابت کنم.

صبح ‌های جمعه دعای ندبه می خوانی و می گویی: «لیت شعری این استقرت بک النوی» دروغ می گویی! این گریه برای فراق امام زمان نیست، گریه برای نابسامانی خودت است! گرفتار فقر شدی و می خواهی او بیاید و به تو پول بدهد. یا صاحب الزمان بیا! بیاید که چه؟ بیاید که تو را خلاص کند. گول نخورید، خودتان را هم گول نزنید، حضرت هم گول بر نمی دارد. داد «لیت شعری این استقرت بک النوی»، این داد و فریادها همه ‌اش برای خودت است، نه برای امام زمان. او را می خواهی بیاید که عدل و داد را جاری کند، و تو از ظلم و ستم و از زیر یوق ستمکاران بیرون بیایی. آیا آن موقعی که به جمیع الجهات راحت باشی، آقایی و بزرگواریت نمره یک باشد، صحت و سلامتی بدنت نمره یک باشد، از هیچ جهتی گرفتاری نداشته باشی، نه گرفتاری پولی و مالی، نه گرفتاری سیاسی، نه گرفتاری نظامی، نه گرفتاری ‌های ادبی، آن‌جا شده است که اشک بریزی که عزیزم کجایی؟ آن ‌طوری که برای بچه ‌ات که دو ساعت دیر می آید، می سوزی و تاب نداری، همین ‌طوری یک ساعت برای امام زمان سوخته ای؟ اگر این حال، به راستی برای کسی پیدا شود، یک چیزِ دیگری می شود، اصلا صحنه و صفحه وجود او عوض می شود.
به قدری که از حجة‌الاسلام محله ‌ات اسم می بری و او را تجلیل و تعظیم می کنی آن قدری‌که از مقلَّد خودت، آیت الله العظمی حضرت آیت الله خویی، تجلیل و تعظیم می کنی، آیا همین قدر از امام زمان از روی دل، ترویج می کنی؟ در شبانه روز چقدر از روی محبت، نه از روی دکان داری، برای آن حضرت منبر می روی؟
محال قطعی است که من، تو را از دل بخواهم، جز این‌که تو هم محبّ من خواهی بود و تو هم من را دوست می داری. محال است نشود. محبّت از باب اضافه است، و طرفینی است. دروغ می گوییم، محبت نداریم. اگر محبت داشته باشیم، امام زمان هم ما را دوست می دارد. آن حضرت با آن کسی است که به راستی دوستش بدارد، تا هر درجه‌ای که این دوستی ‌اش واقعیت داشته باشد، محبت خصوصی او هم بیشتر می شود. به همان درجه بیشتر می شود.
می گویی: چرا او را نمی بینیم؟ چرا او را ببینی؟ یک نفر آدمی ‌که در مستراح افتاده است، سر تا پایش غرق نجاست شده است و بوی گند هم می دهد، آیا او را پیش شاه می ‌برند؟ در محضر شاه حاضرش می‌ کنند؟ ابداً. سر تا پای روح ما نجس است، غیبت می کنیم، دروغ می گوییم، افترا می بندیم، چشم به ساق پای زن می اندازیم، به آوازها گوش می دهیم، شکم از لقمه ‌های حرام، لقمه ‌های مشتبه پر است، دست‌ ها ظلم می کند، پاها به مراکز غیر جائز می رود، افکار ما نجس، فکر ما نجس، ذکر ما نجس، چشم ما نجس، گوش ما نجس، زبان ما نجس، دهان ما نجس، سر تا پا غرق نجاست هستیم. آن وقت، بنده و شما را ببرند خدمت امام زمان؟!
چه زمان خودت را شستشو کردی؟ کدام ثلث آخر شب سوختی و اشک ریختی و از خدا خواستی که تو را پاک کند؟ کدام وقت؟ غرق نجاست‌ ها هستیم، آن‌ وقت توقع داریم به زیارت امام زمان نائل شویم؟!

#به_دوستان_خود_ارسال_کنید

از:معصومه علیدادی سلیمانی

آخر الزمان فقط زمانۀ اوج گرفتن “بدیها” نیست ، زمانۀ اوج گرفتن “خوبیها و ظهور خوبترین خوبان عالم” هم هست.

بهترین خلق ‏عالم که پیامبر اکرم (ص) می فرمود دلم برایشان تنگ میشود در “آخرالزمان” ظهور میکنند.
همانها که “مقدمه ساز ظهور حضرت مهدی(عج)” خواهند ‏بود و گوی سبقت را از خوبان عالم می ربایند…

استاد #پناهیان

✨اَللهُمَّ اجْعَلْنَا مِنْ اَنْصٰارِهِ وَ اَعْوٰانِهِ

از:حسنا

شهیده ،،
 
قانون انتظار میگه

منتظر هرچی باشی وارد زندگیت میشه

پس دائم با خودت تکرار کن

امروز منتظر آقاترین مولا هستم

اللهم عجل لولیک الفرج

این جمعه ها که ختم به مختار می شود
بدجور دل ، طالب دیدار می شود
ای منتقم بیا که به عالم نشان دهیم
شیعه عزیز است و جز او خوار می شود . . .

.

روی تو را ز چشمه نور آفریده اند

لعل تو از شراب طهور آفریده اند

خورشید هم به روشنی طلعت تو نیست

آیینه تو را ز بلور آفریده اند

پنهان مکن جمال خود از عاشقان خویش 

خورشید را برای ظهور آفریده اند . . .

همه ما همیشه برای ظهور حضرت صاحب الامر دعا می کنیم.
از طرف دیگر می دانیم که علت غیبت آن امام بزرگوار، چیزی جز عدم وجود شرایط لازم در ما نیست.

خیلی از امامان بودند که وقتی سؤال می شد از آنها که چرا قیام نمی کنید، می فرمودند یاور نداریم.
چه تعداد یار مد نظر آنها بود؟
یکی از ائمه معصومین (ع)، در پاسخ به چنین پرسشی، به یک گله گوسفند اشاره می کنند و می فرمایند: اگر این قدر یاور داشتم، قیام می کردم.شخص سئوال کننده می گوید: رفتم و تعداد گوسفندان گله را شمردم،به خدا قسم، فقط 17 گوسفند بود.

آیا ما واقعاً برای ظهور آماده ایم؟
نکند شرایط ما شرایط زمان امام حسن (ع) باشد یا دعاهای ما مثل نامه های مردم کوفه به امام حسین (ع) باشد …

یکی از شیعیان خدمت یکی از ائمه علیهم السلام رسید و عرض کرد: اینقدر تعداد شیعیان و محبین شما زیاد است چرا قیام نمی کنید؟
امام (ع) به تنوری که در آن اتاق روشن بود اشاره کردند و به آن فرد فرمودند: برو و در تنور بنشین.آن فرد عرض کرد: اگر حرفی زدم که باعث ناراحتی شد، مرا عفو کنید.امام فرمودند: تو را عفو کردم.
در این هنگام غلام آن حضرت وارد اتاق شدند. امام به غلام خود فرمودند: برو در تنور بنشین.غلام بدون کلمه ای حرف در مقابل چشمان میهمان امام، رفت و در تنور آتش نشست.امام با میهمان خود وارد صحبت شدند و مدتی طولانی از هر دری سخن گفتند.بعد، امام به میهمانشان فرمودند: برو و در تنور نگاه کن.آن شیعه بلند شد و رفت در تنور نگاه کرد و دید غلام امام، صحیح و سالم در وسط آتش چهار زانو نشسته است.غلام بیرون آمد و به آنها سلام کرد.امام خطاب به میهمانش فرمود: چند نفر شیعه مثل این غلام داریم؟آن فرد عرض کرد: هیچ.

مسأله این است که ما شیعه نیستیم. ما فقط « محب ائمه اطهار » هستیم. شیعه، به امثال سلمان فارسی و ابوذر و عمار و مالک اشتر می گویند، نه به ما.

همین الان نائب امام در بین ماست. آمادگی ما برای اجرای فرامین ایشان چقدر است؟نکند مثل مردم اطراف حضرت مسلم ابن عقیل باشیم. « مسلم ابن عقیل » امام زمان (عج) اکنون در بین ماست.آیا پیگیر فرمایشات ایشان هستیم؟ آیا خود را « در عمل » سرباز جان بر کف معظم له دانسته ایم؟اگر چنین بود، اگر ایشان به تعداد یک پنجم مجموع نمازگران صفوف جماعت و جمعه در سراسر کشور، یار واقعی داشتند، وضع کشور ما اکنون اینگونه نبود.این (یاری امام) حیاتی ترین مسأله در زندگی هر فرد است.باید این مسأله را بررسی کنیم و اگر آماده نبودیم، دنبال ساختن خودمان برویم.این یعنی دعای عملی. وگرنه دعای لفظی فایده زیادی ندارد.

لذا باید « مولفه » های آمادگی را بررسی کنیم و برای ایجاد یا تقویت و حفظ آنها برنامه ریزی کنیم. باید علمی کار کرد. اینجا هم به « مدیریت علمی » نیاز داریم.

مثالی را بنده می زنم، دوستان بقیه مصادیق را بفرمایند:برای یاری یوسف زهرا (عج) ، در آن واقعه بزرگ تاریخی، حتماً لازم است ما از نظر جسمی آماده باشیم. فرد ضعیف نمی تواند یار خوبی در میدان جنگ باشد.
پس یکی از مولفه های آمادگی برای ظهور، ورزش کردن و حفظ آمادگی جسمانی است.

یکی بیاید شیعه بودن را به ما یاد بدهد.
برای هر چیزی کلاس می گذاریم (آموزش اینترنت، فوتوشاپ،…)، چرا برای این امر مهم کلاس نمی گذاریم؟ این مسأله در فرهنگ عمومی ما چه جایگاهی دارد؟ فقط در مناسبتها؟ آنهم فقط چند ساعت؟نکند بمیریم در حالیکه هنوز شیعه نشده باشیم.
اللهّم ارنا فی آل محمّد علیه السّلام ما یأملون و فی اعدائهم ما یحذرون
اللهّم اجعلنا ممّن تنتصر به لدینک و تعزّ به نصر ولیّک و لا تستبدل بنا غیرنا

نوشته شده توسط:سجاد نورانی

گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگی
با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید
گفتمش چون می کشی تصویر مردان خدا
تک درختی در بیابان یکه و تنها کشید
گفتمش نامردمان این زمان را نقش کن …
عکس یک خنجرزپشت سر، پی مولا کشید
گفتمش راهی بکش کان ره رساند مقصدم
راه عشق و عاشقی و مستی و نجوا کشید
گفتمش تصویری از لیلی ومجنون را بکش
عکس حــیدر(ع) در کنار حضرت زهرا(س)کشید
گفتمش بر روی کاغذ عشق را تصویر کن .
در بیابان بلا، تصویر یک ســقا کشید
گفتمش سختی و درد و آه گشته حاصلم
گریه کرد آهی کشید و زینب کبری(س) کشید
گفتمش درد دلم را با که گویم ای رفیق ..
عکس مهدی(عج) راکشید و به چه بس زیبا کشید
گفتمش ترسیم کن تصویری از روی حســــــــین(ع)
گفت این یک را بباید خالق یکتا کشید

ارسالی از دوستان