نقاش

«حضرت مهدی(عج)»:

فَاِنّا یُحیطُ عِلمُنا بِأَنبائِكُم و لایَعزُبُ عَنّا شَیءٌ مِن اَخباركُم.

ما از اوضاع شما کاملاً باخبریم و هیچ چیز از احوال شما بر ما پوشیده نیست. (بحار، ج ٥٣، ص ١٧٥)

 «امام جعفرصادق (علیه‌السلام)»:

قُداّمُ القائِمِ مَوتَتان: مَوتٌ احمرُ وَ موتٌ اَبیضُ حتّی یَذَهَبَ مِن كُلِّ سبعةٍ خمسةٌ! اَلموتُ الأحَمرُ السَیفُ و المَوتُ اَلأَبْیَضُ الطَاّعونُ.

پیش از قیام حضرت، دو نوع مرگ و میر خواهد بود: یکی مرگ سرخ و دیگر مرگ سفید آنچنان (سهمگین و هولناک) كه از هر هفت نفر پنج نفر از بین خواهند رفت! مرگ سرخ با شمشیر(اسلحه) و مرگ سفید بیماری(همه‌گیر) طاعون است. (كمال‌الدین، ص ٦٥٥)

 حضرت مهدی(ع):

اَنَا خاتِمُ الأوصیاءِ وَ بی ‌یَدفَعُ اللهُ البَلاءَ عَن اَهلی و شیعَتی.

من ختم‌کنندة راه اوصیا هستم و به وسیلة من خدا بلاها را از اهل بیت من و شیعیانم دفع می‌نماید. (غیبت شیخ طوسی، ص ٢٤٦)

«مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)»:

اِنتَظِروا الفَرَجَ وَلا تَیأسُوا مِن رَوحِ الله.

همواره در انتظار (فرج و ظهور صاحب‌الزمان علیه‌السلام) باشید و یأس و ناامیدی از رحمت خدا به خود راه مدهید. (بحار، ج ١٥، ص ١٢٣)

یاد دارم در غروبی سرد سرد

می گذشت از کوچه ی ما دوره گرد

داد می زد کهنه قالی می خرم

دسته دوم جنس عالی می خرم

کاسه و ظرف سفالی می خرم

گر نداری کوزه خالی می خرم

اشک در چشمان بابا حلقه زد

عاقبت آهی کشید بغضش شکست

اول عید است نان در سفره نیست

ای خدا شکرت ولی این زندگی ست؟

بوی نون تازه هوشش برده بود

اتفاقا مادرم هم روزه بود

خواهرم بی روسری بیرون دوید

گفت:آقا سفره خالی می خری ؟

یاد دارم در غروبی سرد سرد

می گذشت از کوچه ی ما دوره گرد

داد می زد کهنه قالی می خرم

دسته دوم جنس عالی می خرم

کاسه و ظرف سفالی می خرم

گر نداری کوزه خالی می خرم

اشک در چشمان بابا حلقه زد

عاقبت آهی کشید بغضش شکست

اول عید است نان در سفره نیست

ای خدا شکرت ولی این زندگی ست؟

بوی نون تازه هوشش برده بود

اتفاقا مادرم هم روزه بود

خواهرم بی روسری بیرون دوید

گفت:آقا سفره خالی می خری ؟

آیت_الله_بهاءالدینی:

? کسی می گفت: مادرم چند‌ سال قبل مرده بود ، یک شب خوابش را دیدم ، گفت پسرم! هیچ‌ چیزی مثل صلوات روح من را شاد نمی کند ؛ بهترین هدیه که به من می دهی ، این ذکر است.

برای شادی روح اموات درگذشته صلوات

اللهم صل علی محمد و آل محمد

⚠️گریه ات برای فراق امام زمان علیه السلام نیست، برای نابسامانی خودت است!

✔️از من سوال می شود که ما از چه طریقی می توانیم به لقاء این بزرگوار و زیارت با شرافتش، نائل شویم؟ جوابش این است:
می خواهید راهی را بروید که شاید به لقاء این شاه نائل شوید، شاهراهش، کوتاه‌ ترین راهش، روشن ‌ترین راهش، مسطح ‌ترین راهش این است که به حضرت #محبت پیدا کنید. دوست امام زمان علیه السلام بشوید! راستی از دل او را بخواهید و دوست داشته باشید!

یکی از نشانه ‌های محبت، تأثر خاطر شدید در فراق محبوب است، چنان‌چه در وصال او، فرح و سرور و انبساط شدید دارد، در فراقش، تألّم و تأثّر شدید دارد.
وقتی‌که تألم و تأثّر زیاد شد، دل می سوزد، سینه، تنگی می کند، اشک از چشم جاری می شود.
راستی امام زمان را دوست می داری؟ دروغ نمی گویی؟ گریه روی سوز دلت در ندیدن او کجاست؟ آن شعله ‌ها و التهاب ‌ها و آتش سوزی ‌های سینه و قلبت در ندیدن این محبوب کجاست؟ در تمام دوران عمر خودت، یک شبانه روز، ببخشید زیاد گفتم، یک ساعت، آن حال التهاب و آتش‌ سوز سینه ‌ای که در گم شدن بچه‌ ات پیدا می کنی، یک ساعت راجع به ندیدن امام زمان و گم شدن آن حضرت از نظرت، پیدا شده است؟
در هرکس پیدا شده و هیچ تحولی در او نشده و هیچی نفهمیده است، بلند شود و بگوید: در من پیدا شد و به هدف نرسیدم، تا بنده دروغش را ثابت کنم.

صبح ‌های جمعه دعای ندبه می خوانی و می گویی: «لیت شعری این استقرت بک النوی» دروغ می گویی! این گریه برای فراق امام زمان نیست، گریه برای نابسامانی خودت است! گرفتار فقر شدی و می خواهی او بیاید و به تو پول بدهد. یا صاحب الزمان بیا! بیاید که چه؟ بیاید که تو را خلاص کند. گول نخورید، خودتان را هم گول نزنید، حضرت هم گول بر نمی دارد. داد «لیت شعری این استقرت بک النوی»، این داد و فریادها همه ‌اش برای خودت است، نه برای امام زمان. او را می خواهی بیاید که عدل و داد را جاری کند، و تو از ظلم و ستم و از زیر یوق ستمکاران بیرون بیایی. آیا آن موقعی که به جمیع الجهات راحت باشی، آقایی و بزرگواریت نمره یک باشد، صحت و سلامتی بدنت نمره یک باشد، از هیچ جهتی گرفتاری نداشته باشی، نه گرفتاری پولی و مالی، نه گرفتاری سیاسی، نه گرفتاری نظامی، نه گرفتاری ‌های ادبی، آن‌جا شده است که اشک بریزی که عزیزم کجایی؟ آن ‌طوری که برای بچه ‌ات که دو ساعت دیر می آید، می سوزی و تاب نداری، همین ‌طوری یک ساعت برای امام زمان سوخته ای؟ اگر این حال، به راستی برای کسی پیدا شود، یک چیزِ دیگری می شود، اصلا صحنه و صفحه وجود او عوض می شود.
به قدری که از حجة‌الاسلام محله ‌ات اسم می بری و او را تجلیل و تعظیم می کنی آن قدری‌که از مقلَّد خودت، آیت الله العظمی حضرت آیت الله خویی، تجلیل و تعظیم می کنی، آیا همین قدر از امام زمان از روی دل، ترویج می کنی؟ در شبانه روز چقدر از روی محبت، نه از روی دکان داری، برای آن حضرت منبر می روی؟
محال قطعی است که من، تو را از دل بخواهم، جز این‌که تو هم محبّ من خواهی بود و تو هم من را دوست می داری. محال است نشود. محبّت از باب اضافه است، و طرفینی است. دروغ می گوییم، محبت نداریم. اگر محبت داشته باشیم، امام زمان هم ما را دوست می دارد. آن حضرت با آن کسی است که به راستی دوستش بدارد، تا هر درجه‌ای که این دوستی ‌اش واقعیت داشته باشد، محبت خصوصی او هم بیشتر می شود. به همان درجه بیشتر می شود.
می گویی: چرا او را نمی بینیم؟ چرا او را ببینی؟ یک نفر آدمی ‌که در مستراح افتاده است، سر تا پایش غرق نجاست شده است و بوی گند هم می دهد، آیا او را پیش شاه می ‌برند؟ در محضر شاه حاضرش می‌ کنند؟ ابداً. سر تا پای روح ما نجس است، غیبت می کنیم، دروغ می گوییم، افترا می بندیم، چشم به ساق پای زن می اندازیم، به آوازها گوش می دهیم، شکم از لقمه ‌های حرام، لقمه ‌های مشتبه پر است، دست‌ ها ظلم می کند، پاها به مراکز غیر جائز می رود، افکار ما نجس، فکر ما نجس، ذکر ما نجس، چشم ما نجس، گوش ما نجس، زبان ما نجس، دهان ما نجس، سر تا پا غرق نجاست هستیم. آن وقت، بنده و شما را ببرند خدمت امام زمان؟!
چه زمان خودت را شستشو کردی؟ کدام ثلث آخر شب سوختی و اشک ریختی و از خدا خواستی که تو را پاک کند؟ کدام وقت؟ غرق نجاست‌ ها هستیم، آن‌ وقت توقع داریم به زیارت امام زمان نائل شویم؟!

#به_دوستان_خود_ارسال_کنید

از:معصومه علیدادی سلیمانی

از مرحوم علامه طباطبایى پرسیدند:

چه کنیم تا در نماز حضور قلب داشته‌ باشیم؟

ایشان فرمودند:

اگر مى ‌خواهى در نماز حضور قلب داشته باشى،
✅ کم حرف بزن…!

 تدبر سوره ناس
جهت هدایتی : «پناه بردن به پروردگار مردم برای صیانت اجتماع از شرّ دشمن درونی»  شناسه سوره 
سوره ناس صد و چهاردهمین و آخرین سوره قرآن کریم است و بعد از سوره فلق قرار دارد. نام دیگر این سوره «إحدَی المُعَوَّذَتَین» (یکی از دو مُعَوَّذه) است ، چه این سوره و سوره فلق با هم «ألمُعَوَّذَتان» (دو معوذه) نامیده می‌شوند، از این رو نام هر یک از این دو سوره «ألمُعَوَّذَه» است.
جهت سوره
این سوره در فضایی نازل شد که با شروع فعالیت فرهنگی و تمدن‌ساز رسول خدا  شیاطین جنّ و انس برآن بودند تا با وسوسه، در قلب و روح مردم نفوذ کرده (5 و 6)  آن‌ها را از پذیرش دعوت پیامبر اکرم (ص)  منصرف سازند و از سوی دیگر شناخت ناقص مردم نسبت به پرودگار عالم، باعث شده بود که به جای پناه بردن به خداوند به موجوداتی از جنّ و انس یا اشیائی بی جان پناهنده شوند.
      این سوره از سوره‌های یک جمله‌ای است که از فعل امر [قُل] و مقول قول  تشکیل شده است؛ از  [أعوذُ]  شروع می گردد و تا انتهای سوره ادامه دارد. متعلقات (وابسته‌های) فعل  [أعوذُ ] دو مجموعه را تشکیل می‌دهند: مجموعه اول اعلام می کند که همگان بایستی به پروردگاری پناه برند که رب، مَلِک و اله انسان است (1 تا 3) و مجموعه دوم روشن می‌سازد که این پناهندگی از شرّ هر وسوسه گر درونی جنی و انسی است که سینه مردم را آماج حملات خود قرار می دهد (4 تا 6).
       با توجه به اینکه از میان قول و مقول قول، اصل سخن و سخن اصلی در مقول قول است، جهت سوره را باید در این بخش جستجو کرد که سخن از پناه بردن به خدا از شرّ وسوسه‌های درونی است. تکرار پنج باره کلمه  «ناس» در این بخش این حقیقت را می‌رساند که این شر، فقط به یک نفر سرایت نمی‌کند؛ بلکه آن قدر خطرناک است که می تواند همه اجتماع را درگیر کند و باعث انحراف همه مردم شود. بنابراین جهت سوره عبارت است از: «پناه بردن به پروردگار مردم برای صیانت اجتماع از شرّ دشمن درونی».
متن سوره

به نام خداوند گسترده‌مهر مهربان

آغاز شدن سوره با امر  [قُل ] نشان می‌دهد که ابلاغ این سوره به مردم باید فراتر از گفتن باشد، زیرا رسول اکرم(ص)  تمام سوره ها و آیات وحی شده را به مردم ابلاغ می‌کردند؛ خواه با امر  [قُل] شروع می‌شد خواه این‌گونه نبود، از این رو آمدن این امر در ابتدای برخی آیات به این معناست که  ای رسول! نه تنها بگو و ابلاغ کن که تبیین کن . بیشتر آیاتی که مسائل اعتقادی را بیان می‌کنند با فرمان «قل» آغاز می شوند و این سوره نیز به توحید در استعاذه  توجه دارد. مضارع بودن فعل  [أعوذُ] استمرار و مداومت در استعاذه را می‌رساند و قرار گرفتن آن بعد از امر   [قُل ] تاکید بر عملی بودن آن است.
 [رَبّ‏] مدیر مباشری است که به طور مستقیم همیشه و همه جا بر بنده نظارت دارد و اضافه شدن آن به  [ألنّاسِ ]این تفکر نادرست را از بین می‌برد که خدا را تنها «ربّ السماوات» یا «رب الارض» می دانست و خداوند را رب همه مردم:  [رَبّ‏ النّاسِ] معرفی می کند و ربوبیت جامعه را علاوه بر ربوبیت آسمان و زمین، مختص خدا می داند.
      در ادامه از خداوند به  [مَلِکِ النّاسِ ]  یاد می‌شود که برخلاف «رب» توجه، بیشتر به قدرت خداست، چه «ملِک» کسی است که با امر و نهی در توده مردم تصرف می‌کند. 
      بالاتر از آن آیه بعدی است که اعلام می¬کند آن‌که باید به او پناه برد، معبودی است که همه رو به سوی او دارند:   [إلَهِ النّاسِ].
      نتیجه آن‌که اوصاف سه‌گانه یادشده برای خداوند، در طول هم قرار داشته، هر کدام نسبت به قبل از خود، سطحی بالاتر دارد. آمدن این سه وصف کنار هم بدون اینکه با حرف عطف (واو، فا و ثم) میان آن‌ها فاصله شده باشد، بیان¬گر این است که مصداق واحدی وجود دارد و چون سخن از شرّ بزرگ و خطرناکی است، بایستی به سه اسم از اسماء الله پناه برد.
      آیات بعدی شرّی را روشن می‌سازد که باید از آن به خدا پناه برد؛ شرّ وسوسه گر پنهانی که می‌تواند زیر مَنیت انسان مخفی شود: [مِن شَرِّ الوَسواسِ الخَنّاسِ] . «وَسوَس» که ریشه [ألوَسواسِ] است، مانند «زلزل» بر تکرار دلالت دارد.  [الخنَّاسِ]   نیز وسوسه‏گری است که پی‌در‌پی القا می کند؛ پنهان می‌شود و آشکار می گردد و سینه و قلب انسان ها را مورد وسوسه و خطورات قرار می دهد:  [ألَّذِى یُوَسوِسُ فى صُدورِ النّاسِ ]   و موجب القاء افکار و خیال‌های باطل و خطرناک در انسان می شود. این وسوسه کننده آن‌قدر پنهان است که انسان گمان می کند این خیال‌ها اندیشه خودش است؛ اما در واقع این کار شیطان است که هنرمندانه به جای انسان می‌نشیند و چنین می‌نماید که بر اساس منافع انسان سخن می گوید.
      مضارع بودن فعل  [یُوَسوِسُ ] مانند [ أعوذُ ] تکرار و استمرار عمل را می رساند؛ بدین معنا که شیطان هیچ‌گاه از وسوسه گری باز نمی ایستد، بنده نیز همیشه و در همه شرایط باید به پروردگار پناه برد.
      در آیه پایانی خبر می دهد که خطورات وسوسه گر پنهانی از جانب هر دو گروه جن و انس، جامعه را تهدید می کند: [مِنَ الجِنَّةِ و النّاسِ ] و رسول خدا(ص)  که سوره خطاب به ایشان است، به عنوان رهبر جامعه اسلامی و به تبع ایشان مردم، برای در امان ماندن از این شرور درونی راهی جز پناه بردن به پروردگارشان ندارند.

شهیده ،،
 
قانون انتظار میگه

منتظر هرچی باشی وارد زندگیت میشه

پس دائم با خودت تکرار کن

امروز منتظر آقاترین مولا هستم

اللهم عجل لولیک الفرج